Bidden voor je volwassen kinderen

Als jullie kinderen krijgen, worden jullie overladen met felicitaties, en als je kinderen jong zijn krijg je ook nog wel eens advies over het opvoeden van jullie kinderen. Maar als je kinderen volwassen worden, verstommen de adviezen en gesprekken. Ja, je vertelt elkaar hoe het met de kinderen gaat (vooral als het goed gaat), wat ze doen, met wie ze zijn, dat soort dingen. Veel mensen denken ook dat je verantwoordelijkheid als ouder wel zo'n beetje ophoudt als je kinderen de deur uit zijn. Je hebt ze meegegeven wat je wilde meegeven en ze hebben een goed geheugen dus het komt allemaal wel goed met ze. Ze vinden een baan, hopelijk een geschikte partner en komen later eens in de zoveel tijd met de kleinkinderen bij opa en oma op de koffie. De ouderschapsfase is voorbij; nu kunnen jullie de dingen gaan doen waar jullie al die jaren toen ze jong waren niet aan toe zijn gekomen. Nou, vergeet het maar. Zo gaat het dus niet... Ouder-zijn zit in je systeem. Je hebt levenslang, zogezegd. Je betrokkenheid op hun leven houdt in je hoofd niet op als ze de deur uit zijn. Je maakt je zorgen over hun keuzes, hun toekomst, hun relatie, hun gezondheid, hun kinderen en ga zo maar door. Je kunt je machteloos voelen als de dingen niet gaan zoals je voor hen had gehoopt, of misschien wel schuldig zelfs. Hoe ga je daarmee om? In Bidden voor je volwassen kinderen laat Stormie Omartian zien hoe. Ze doet dat vanuit haar eigen ervaringen, vanuit het Woord en de beloften van God en vanuit de vaste overtuiging dat het gebed van ouders voor hun volwassen kinderen net zoveel kracht heeft als toen de kinderen klein waren. Jij hoeft je kinderen niet te 'fiksen', maar je kunt ze wel heel bewust en heel gericht toevertrouwen aan de zorg van de beste Ouder die er is, je hemelse Vader.